مقایسه اثرات لاکتات‌کلسیم و پوترسین بر کیفیت پس از برداشت فلفل دلمه‌ای

این پژوهش به­منظور بررسی اثر تیمار‌های پس از برداشت پوترسین و لاکتات­کلسیم بر کیفیت انبارمانی میوه فلفل دلمه‌ای در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار، در آزمایشگاه فیزیولوژی پس از برداشت دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل غوطه­وری میوه‌های فلفل دلمه‌ای به­مدت 5 دقیقه در محلول‌های پوترسین با غلظت‌های 1 و 2 میلی­مولار و اسپری با محلول‌های لاکتات­کلسیم 2 و 3 میلی­گرم در لیتر بودند و از غوطه­ور کردن میوه‌ها در آب مقطر، به­عنوان شاهد استفاده شد. سپس میوه‌ها به انبار سرد با دما‌ی 8±1 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 90±5 درصد منتقل شدند. پارامترهای درصد کاهش وزن، شدت پوسیدگی، میزان کلروفیل کل، میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز، میزان فعالیت آنزیم پلی­فنل­اکسیداز، میزان اسید­آسکوربیک و نشت یونی در پایان 33 روز انبارمانی اندازه­گیری شدند. نتایج نشان داد میوه‌های تیمار­شده با پوترسین 2 میلی­مولار درصد کاهش وزن، شدت پوسیدگی و نشت یونی کمتری داشتند و میزان کلروفیل کل، فعالیت آنزیم پراکسیداز، فعالیت آنزیم پلی­فنل­اکسیداز و اسید­آسکوربیک در آن‌ها بیشتر بود. به­طور کلی تیمار پوترسین 2 میلی­­مولار بهترین تیمار به لحاظ حفظ خصوصیات کیفی و فیزیولوژیکی میوه‌ها بود. با توجه به نتایج این پژوهش، استفاده از این پوشش خوراکی برای افزایش عمر انبارمانی میوه  فلفل‌ دلمه‌ای قابل توصیه می‌باشد.